Επίκαιρη Νομολογία

Νομολογία Αρείου Πάγου 2022

Ολομέλεια Αρείου Πάγου 1/2022 (Α΄  Τακτική σε Συμβούλιο): Κατά τη διάρκεια της κύριας ανάκρισης υφίσταται αρμοδιότητα του Προέδρου της Αρχής Καταπολέμησης της Νομιμοποίησης Εσόδων από Εγκληματικές Δραστηριότητες, παράλληλη με την αρμοδιότητα του Ανακριτή, σχετικά με τη δυνατότητα δέσμευσης των περιουσιακών στοιχείων του κατηγορουμένου. Αναιρείται για υπέρβαση εξουσίας το προσβαλλόμενο βούλευμα, που θεώρησε ότι η προσβαλλόμενη διάταξη της Προέδρου της Αρχής Καταπολέμησης της Νομιμοποίησης Εσόδων από Εγκληματικές Δραστηριότητες είχε εκδοθεί αναρμοδίως κρίνοντας ότι κατά τη διάρκεια της κύριας ανάκρισης αρμοδιότητα για την έκδοση διάταξης περί δέσμευσης περιουσιακών στοιχείων έχει μόνον ο ανακριτής και το δικαστικό συμβούλιο.

Ολομέλεια Αρείου Πάγου 2/2022 (Β΄΄ Τακτική): Η περί ποινής κρίση του Δικαστηρίου δεν πρέπει να υπερβαίνει τα ακραία όρια της διακριτικής του ευχέρειας αλλά επιβάλλεται να τηρεί μια δίκαιη ισορροπία μεταξύ αξιόποινης πράξης και ποινής για σωφρονισμό του δράστη (ειδική πρόληψη) και να συμβάλλει στη σταθερότητα και ειρήνευση της κοινωνικής ζωής με την παροχή τους πολίτες της επιβεβαίωσης ότι καλώς πράττουν όταν συμπεριφέρονται συννόμως (θετική γενική πρόληψη), με παράλληλη ικανοποίηση του κοινού περί δικαίου αισθήματος του κοινωνικού συνόλου. Αναιρείται η προσβαλλόμενη απόφαση, με την οποία είχε αναγνωριστεί στο δράστη ανθρωποκτονίας με πρόθεση η ελαφρυντική περίσταση του πρότερου σύννομου βίου.

Νομολογία Αρείου Πάγου 2021

Ολομέλεια Αρείου Πάγου 5/2021 (Β΄ Τακτική): Κηρύσσεται απαράδεκτη η γενόμενη με την υπ' αριθμ. 643/2020 απόφαση του ΣΤ΄ Ποινικού Τμήματος παραπομπή στην Τακτική Ολομέλεια του αναφερόμενου στην απόφαση αυτή λόγου αναιρέσεως για έλλειψη αιτιολογίας (αντίθ. μειοψ.) 

Άρειος Πάγος 1139/2021, ΣΤ΄ Ποινικό Τμήμα (σε Συμβούλιο): Οι υπάλληλοι των δημοτικών επιχειρήσεων εμπίπτουν στην ουσιαστική έννοια του άρθρου 13 εδάφ. α΄ ΠΚ και συνεπώς μπορούν να είναι υποκείμενα τέλεσης του εγκλήματος της ψευδούς βεβαίωσης. Και τούτο διότι, όπως προκύπτει από το νομικό καθεστώς που διέπει τις δημοτικές επιχειρήσεις, η ίδρυση τους με τη μορφή νομικών προσώπων ιδιωτικού δικαίου επιβλήθηκε αποκλειστικά και μόνο από λόγους ευελιξίας ή προσαρμοστικότητας, χωρίς να αλλάζει το αντικείμενο των παρεχόμενων υπηρεσιών ή να καταργείται το προνομιακό καθεστώς τους (μονοπώλιο), η δε ''ιδιωτικοποιημένη'' οργανωτική μορφή τους δεν αναιρεί την ουσία της άσκησης δημόσιας υπηρεσίας, η οποία συνδέεται λειτουργικά με την εκτέλεση υπηρεσιών κοινής ωφελείας και μάλιστα στο πλαίσιο των σχετικών τοπικών υποθέσεων. Αναιρείται για εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή ουσιαστικής ποινικής διάταξης το απαλλακτικό βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών Λάρισας. 

Νομολογία Αρείου Πάγου 2020

ΑΠ 828/2020 και 829/2020, Ε΄  Ποινικό Τμήμα: Εφαρμογή της επιεικέστερης ποινικής διάταξης του άρθρου 469 νέου ΠΚ στα φορολογικά αδικήματα ανεξάρτητα από το ύψος τους. Κήρυξη αθώου του κατηγορουμένου από τον Άρειο Πάγο.

ΑΠ 772/2020, ΣΤ΄  Ποινικό Τμήμα: Εφόσον ως προς το αδίκημα της απάτης δεν είχε υποβληθεί έγκληση ούτε οι παθούσες προέβησαν σε δήλωση συνέχισης της ποινικής διαδικασίας εντός προθεσμίας τεσσάρων μηνών από την έναρξη ισχύος του νέου ΠΚ, θα πρέπει η ποινική δίωξη να κηρυχθεί απαράδεκτη από τον Άρειο Πάγο. Κατά τη γνώμη της μειοψηφίας, στην περίπτωση αυτή θα πρέπει ο Άρειος Πάγος να παύσει οριστικά την ποινική δίωξη.

ΑΠ 729/2020, Ζ΄ Ποινικό Τμήμα: Ακόμη και στην περίπτωση που ο αλλοδαπός κατηγορούμενος δεν δηλώσει ότι δεν γνωρίζει επαρκώς την ελληνική γλώσσα, το δικαστήριο πρέπει να διερευνήσει αν αυτός ομιλεί και κατανοεί επαρκώς την ελληνική γλώσσα και κατόπιν αυτού, εναπόκειται στην, αναιρετικώς ανέλεγκτη, κυριαρχική κρίση του διευθύνοντος ο διορισμός ή μη διερμηνέως. Εφόσον ο διευθύνων τη συζήτηση δεν επεδίωξε αυτοβούλως να διακριβώσει την ανάγκη διορισμού ή μη διερμηνέως, καίτοι ήταν αναγκαίο να διερευνηθεί το ζήτημα αυτό, με κάθε πρόσφορο μέσο, αφού ο αιτών ήταν αλλοδαπός, υπήκοος Ρουμανίας, προφανώς επειδή ο τελευταίος δεν δήλωσε ότι αγνοεί ή δεν γνωρίζει επαρκώς την ελληνική γλώσσα, η παράλειψη αυτή αποτελεί παραβίαση των υπερασπιστικών δικαιωμάτων του αιτούντος - κατηγορουμένου και επιφέρει απόλυτη ακυρότητα της διαδικασίας στο ακροατήριο, χωρίς να ασκεί επιρροή το γεγονός, ότι ο αναιρεσείων έδωσε κάποιες διευκρινίσεις στην ελληνική γλώσσα, κατά τη διάρκεια της διαδικασίας, αφού δεν είναι βέβαιο αν κατανοούσε τουλάχιστον επαρκώς, τα ερευνώμενα ζητήματα.

Άρειος Πάγος 643/2020, ΣΤ΄ Ποινικό Τμήμα: Παραπέμπεται στην Τακτική Ολομέλεια του Αρείου Πάγου το ζήτημα αν η πράξη της κατοχής υλικού παιδικής πορνογραφίας συνιστά κακούργημα, εάν συγχρόνως δεν συντρέχουν ορισμένα ενδεικτικά στοιχεία επεξεργασίας, διαχειρίσεως, αξιοποιήσεως, διαθέσεως ή περαιτέρω διακινήσεως του υλικού αυτού σε τρίτους μέσω e-mail ή ανταλλαγής των φωτογραφιών και των βίντεο ανηλίκων μέσω του διαδικτύου ή συνεργασίας με άλλους χρήστες για εμπλουτισμό και βελτίωση του υλικού ώστε να ανακύπτει κίνδυνος διάδοσης και μετάδοσης της πορνογραφίας ανηλίκων.

Άρειος Πάγος 596/2020, ΣΤ΄ Ποινικό Τμήμα: Εφαρμογή της επιεικέστερης ποινικής διάταξης του άρθρου 469 νέου ΠΚ στα φορολογικά αδικήματα. Κήρυξη αθώου του κατηγορουμένου από τον Άρειο Πάγο.

Άρειος Πάγος 7/2020, Ζ΄ Ποινικό Τμήμα: Κρίσιμος χρόνος για την εφαρμογή του άρθρου 511 ΚΠΔ είναι ο χρόνος συζητήσεως της αιτήσεως αναιρέσεως (και όχι ο χρόνος δημοσιεύσεως της αποφάσεως από τον Άρειο Πάγο).

Νομολογία Αρείου Πάγου 2019

Άρειος Πάγος 1847/2019, Ζ΄ Ποινικό Τμήμα: Αναιρείται η προσβαλλόμενη απόφαση, με την οποία καταδικάστηκε η αναιρεσείουσα κατηγορουμένη για την πράξη της μη καταβολής χρεών προς το δημόσιο (άρθρ. 25 ν. 1882/1990) και κηρύσσεται αθώα.

Άρειος Πάγος 1827/2019, Ε΄ Ποινικό Τμήμα: Αναιρείται για έλλειψη αιτιολογίας η προσβαλλόμενη απόφαση, διότι δεν εκτίθεται σ' αυτήν παντελώς η θέση του Δικαστηρίου επί του καίριου αρνητικού ισχυρισμού περί άλλοθι, που προτάθηκε στο ακροατήριο από τους κατηγορούμενους, με αποτέλεσμα να στερηθούν οι τελευταίοι το δικαίωμά τους για δίκαιη δίκη. 

Άρειος Πάγος 1791/2019, Ε΄ Ποινικό Τμήμα: Εφόσον το δικάσαν δικαστήριο έκρινε επί διαφοράς μεταξύ συνιδιοκτητών πολυκατοικίας από τη σχέση της οροφοκτησίας για τη χρήση κοινοχρήστου χώρου (δώματος) της οικοδομής, της οποίας είναι συγκύριοι ο αναιρεσείων και ο πολιτικώς ενάγων, και δεν επρόκειτο για διαφορά σχετική με τη ρύθμιση της νομής ή κατοχής του ακινήτου περί των οποίων ορίζουν τα άρθρα 974 επ. του ΑΚ και εφαρμόζεται η νεότερη και επιεικέστερη διάταξη του άρθρου 169Α του νέου ΠΚ, ο κατηγορούμενος θα πρέπει να κηρυχθεί αθώος.

Άρειος Πάγος 1455/2019, Ε΄ Ποινικό Τμήμα: Η αρχή του ενιαίου και αδιαίρετου της εισαγγελικής αρχής κάμπτεται και δεν εφαρμόζεται στην περίπτωση αναπλήρωσης κατά τη διάρκεια και εφόσον εξελίσσεται η διαδικασία στο ακροατήριο για συγκεκριμένη υπόθεση, με αποτέλεσμα να μην μπορεί κατά τη διάρκεια της συζήτησης της ίδιας υπόθεσης να αναπληρωθεί ο εισαγγελέας της έδρας που συμμετείχε ήδη στην ακροαματική διαδικασία με άλλον εισαγγελέα. Κατ' ακολουθία των ανωτέρω εκτεθέντων, η διάταξη του άρθρου 171 παρ. 1 περ. β' ΚΠΔ, η οποία επιτάσσει, με ποινή απόλυτης ακυρότητας, την υποχρεωτική συμμετοχή του εισαγγελέα στη διαδικασία στο ακροατήριο, δεν σημαίνει απλώς την παρουσία ενός όποιου εκπροσώπου της εισαγγελικής αρχής, αλλά επιβάλλει την παρουσία του ίδιου εισαγγελέα σε όλη τη διάρκεια της συζήτησης για μία συγκεκριμένη υπόθεση, έτσι ώστε η αντικατάστασή του κατά τη διάρκεια της συζήτησης για την υπόθεση αυτή να δημιουργεί λόγο απόλυτης ακυρότητας και να ιδρύει τον από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Α' ΚΠΔ λόγο αναίρεσης. Αναιρείται για απόλυτη ακυρότητα λόγω κακής σύνθεσης η προσβαλλόμενη απόφαση του Πενταμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης, καθώς ο αντεισαγγελέας, ο οποίος παρίστατο από την αρχή στα στάδια της ανάπτυξης της κατηγορίας, της παροχής πληροφοριών εκ μέρους του κατηγορουμένου για τις πράξεις του, της εκφώνησης του καταλόγου των μαρτύρων και της δήλωσης παράστασης πολιτικής αγωγής, ακολούθως αντικαταστάθηκε από άλλη αντεισαγγελέα, με την παρουσία της οποίας συνεχίσθηκε η συζήτηση μέχρι την έκδοση απόφασης, χωρίς το Δικαστήριο να ξεκινήσει, ως όφειλε, από την αρχή τη δίκη. 

Άρειος Πάγος 466/2019, Ζ΄ Ποινικό Τμήμα: Παραπέμπεται στην Πλήρη Ολομέλεια του Αρείου Πάγου το ζήτημα αν, επί απάτης που τελέσθηκε με την υποβολή πλαστών πιστοποιητικών, χρόνος τέλεσης είναι ο χρόνος υποβολής της αίτησης και των πλαστών εγγράφων ή ό χρόνος κάθε παρασιώπησης πριν από τη μηνιαία καταβολή του μισθού, οπότε, στην τελευταία περίπτωση, πρόκειται για απάτη κατ' εξακολούθηση. Επίσης, παραπέμπεται στην Ολομέλεια το ζήτημα αν υπάρχει η, απαιτούμενη για τη στοιχειοθέτηση του εγκλήματος της απάτης, ζημία του Δημοσίου ή του Ν.Π.Δ.Δ., ενόψει της προσφερόμενης σ' αυτό εργασίας έναντι του καταβαλλόμενου μισθού και, αν από την παροχή της εργασίας ισοσταθμίζεται πλήρως η βλάβη που υφίσταται το Δημόσιο ή το Ν.Π.Δ.Δ. από το μισθό που καταβάλλει. 

Για το ζήτημα της άπαξ ή μη τελέσεως της απάτης στην παραπάνω περίπτωση, που παραπέμφθηκε στην Ολομέλεια του Αρείου Πάγου, βλ. επίσης αφενός ΑΠ 308/2019, Ζ΄ Τμ. ΑΠ 233/2019 Ζ΄ Τμ., ΑΠ 2014/2018, Ζ΄ Τμ., και αφετέρου ΑΠ 17/2019, ΣΤ΄ Τμ., ΑΠ 1389/2018, ΣΤ΄ Τμ., ΑΠ 1074/2018, ΣΤ΄ Τμ., ΑΠ 983/2018, Ε΄ Τμ., ΑΠ 128/2018, ΣΤ΄ Τμ.

Για το ζήτημα της "ισάξιας αντιπαροχής" στο έγκλημα της απάτης με πρόσληψη, που επίσης παραπέμφθηκε στην Ολομέλεια βλ. μέχρι τώρα: ΑΠ 308/2019, Ζ΄ Τμ., ΑΠ 420/2018, Ε΄ Τμ. και ΑΠ 196/2015, Ζ΄ Τμ.   

Βλ. όμως πλέον την Ολομ. ΑΠ 3/2019, που παρατίθεται αμέσως παρακάτω.

Νομολογία Αρείου Πάγου έτους 2018

Άρειος Πάγος 1369/2018, Α΄ Ποινικό Τμήμα Διακοπών: Απορρίπτεται η αίτηση αναιρέσεως που άσκησε ο Εισαγγελέας Πλημμελειοδικών εναντίον της αποφάσεως, με την οποία είχε γίνει δεκτή η ένσταση ακυρότητας του κλητηρίου θεσπίσματος για το λόγο ότι δεν είχε επιδοθεί μετάφρασή του στους αναιρεσίβλητους αλλοδαπούς κατηγορουμένους και είχε παύσει οριστικά η εναντίον τους ασκηθείσα ποινική δίωξη λόγω παραγραφής (υπόθεση Novartis).

Άρειος Πάγος 492/2018, Ε΄ Ποινικό Τμήμα: Μετά την τροποποίηση του άρθρου 308Α ΚΠΔ με το άρθρο 41 του ν. 4509/2017, η παραπομπή στο ακροατήριο επί συναφών προς τα εγκλήματα του προαναφερθέντος άρθρου αδικημάτων γίνεται με απευθείας κλήση, ανεξάρτητα από τη βαρύτητα των τελευταίων.

Άρειος Πάγος 473/2018, Ζ΄ Ποινικό Τμήμα: Έλλειψη αιτιολογίας της αποφάσεως του Εφετείου με την οποία απορρίφθηκε η έφεση του κατηγορουμένου ως ανυποστήρικτη.

Άρειος Πάγος 443/2018, ΣΤ΄ Ποινικό Τμήμα: Αναιρείται για έλλειψη αιτιολογίας η προσβαλλόμενη απόφαση, με την οποία καταδικάστηκε ο αναιρεσείων κατηγορούμενος, νόμιμος εκπρόσωπος ανώνυμης εταιρείας, για το αδίκημα της μη καταβολής δεδουλευμένων αποδοχών διακοσίων ογδόντα οκτώ (288) εργαζομένων.

Άρειος Πάγος 101/2018, Ε΄ Ποινικό Τμήμα: Από τη διάταξη του άρθρου 6 παρ. 1 της ΕΣΔΑ προκύπτει ότι η Πολιτεία, μέσω των οργάνων της, οφείλει να απαντά σε όλα τα επιχειρήματα του κατηγορουμένου και να εξετάζονται αυτά κατά τρόπο πραγματικό από το Δικαστήριο, δηλαδή το Δικαστήριο να προβαίνει σε αποτελεσματική εξέταση των παρατηρήσεων, επιχειρημάτων και αποδείξεων που επικαλούνται οι διάδικοι. Παραβίαση της ως άνω αρχής πέραν της αναιρέσεως για έλλειψη ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας επάγεται απόλυτη ακυρότητα της διαδικασίας και ιδρύεται και ο από τα άρθρα 510 παρ. 1 στοιχ. Α' και 171 παρ. 1 δ΄ του ΚΠΔ λόγος αναιρέσεως. Βλ. ομοίως και τις ΑΠ 1819/2016 και ΑΠ 1821/2016, Ζ΄ Ποιν. Τμήμα.

Ολομέλεια Αρείου Πάγου 2/2018: Για τον υπολογισμό της διάρκειας του περιοριστικού όρου του κατ' οίκον περιορισμού με ηλεκτρονική επιτήρηση δεν χωρεί προσμέτρηση και του χρόνου της προηγηθείσας προσωρινής κρατήσεως του κατηγορουμένου, η οποία αντικαταστάθηκε με τον όρο αυτό.

Νομολογία Αρείου Πάγου έτους 2017

Ολομέλεια Αρείου Πάγου 3/2017, 4/2017 και 6/2017: Δεν είναι επιτρεπτή η μετατροπή σε χρήμα της ποινής κάθειρξης των πέντε ετών.

Είχε προηγηθεί η έκδοση των ΑΠ 1553/2017, Β΄ Ποιν. Τμήμα Διακοπών, ΑΠ 1368/2017, Α΄ Ποιν. Τμήμα Διακοπών, ΑΠ 903/2017, Ε΄ Ποιν. Τμήμα, ΑΠ 315/2017, Ε΄ Ποιν. Τμήμα (με αντίθ. μειοψηφία), ΑΠ 130/2017, Ζ΄ Ποιν. Τμήμα, ΑΠ 94/2017, ΣΤ΄ Ποιν. Τμήμα και ΑΠ 454/2016, Ε΄ Ποιν. Τμήμα, οι οποίες είχαν υιοθετήσει την καταφατική άποψη (: υπέρ της μετατροπής της πενταετούς κάθειρξης), ενώ την ακριβώς αντίθετη ερμηνευτική εκδοχή είχε δεχθεί ως ορθότερη η ΑΠ 1586/2016, Ε΄ Ποιν. Τμήμα. Με την ΑΠ 723/2017, Ε΄ Ποιν. Τμήμα, το σχετικό ζήτημα είχε παραπεμφθεί στην Ολομέλεια του Αρείου Πάγου.

Άρειος Πάγος 1491/2017, Β΄ Ποινικό Τμήμα Διακοπών: Συνιστά απόλυτη ακυρότητα λόγω παράνομης παράστασης πολιτικής αγωγής και υπέρβαση εξουσίας λόγω χειροτέρευσης της θέσης του κατηγορουμένου το γεγονός ότι το δικάσαν Δικαστήριο επέτρεψε στη συνήγορο του πολιτικώς ενάγοντος να αγορεύσει επί της ενστάσεως απαραδέκτου της εισαγγελικής εφέσεως που υπέβαλε ο συγκεκριμένος κατηγορούμενος, καθώς και επί της ενοχής του, ενώ δεν είχε σχετικό δικαίωμα, αφού ως προς αυτόν κατηγορούμενο είχε αποβληθεί πρωτοδίκως από την ποινική διαδικασία και, ως εκ τούτου, δεν είχε δηλώσει παράσταση πολιτικής αγωγής σε βάρος του ενώπιον του Εφετείου. 

Άρειος Πάγος 470/2017, Ε΄ Ποινικό Τμήμα: Αναιρείται για απόλυτη ακυρότητα λόγω κακής σύνθεσης η καταδικαστική απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Ανηλίκων, διότι από τα πρακτικά δεν προκύπτει ότι η προεδρεύουσα Εφέτης και μία εκ των λοιπών εφετών είχαν οριστεί ως δικαστές ανηλίκων από τον Πρόεδρο Εφετών, που διευθύνει το Εφετείο.

Άρειος Πάγος 406/2017, Ε΄ Ποινικό Τμήμα: Η το πρώτον παράσταση της πολιτικής αγωγής στο δευτεροβάθμιο δικαστήριο συνιστά όχι μόνο απόλυτη ακυρότητα κατ' άρθρο 171 παρ. 2 ΚΠΔ, αλλά και υπέρβαση εξουσίας λόγω ανεπίτρεπτης χειροτέρευσης της θέσης του κατηγορουμένου.

Άρειος Πάγος 325/2017, ΣΤ΄ Ποινικό Τμήμα: Είναι απαράδεκτη η αίτηση επανεξέτασης αυτεπαγγέλτως ερευνώμενων λόγων αναιρέσεως.

Άρειος Πάγος 300/2017, Ε΄ Ποινικό Τμήμα: Είναι αναιτιολόγητη η καταδικαστική απόφαση για το πλημμέλημα της ψευδορκίας όταν δεν διαλαμβάνεται στο σκεπτικό ή το διατακτικό της αν η ένορκη βεβαίωση ενώπιον της Ειρηνοδίκη, στα πλαίσια της οποίας τελέστηκε το παραπάνω έγκλημα, δόθηκε νομότυπα, ήτοι αν αυτή λήφθηκε, σύμφωνα με το άρθρο 270 παρ. 2 ΚΠολΔ, μετά από νόμιμη και εμπρόθεσμη κλήτευση του ενάγοντος.

Άρειος Πάγος 256/2017, Ζ΄ Ποινικό Τμήμα: Στο έγκλημα της ψευδούς καταμήνυσης δεν μπορεί να βρει έδαφος εφαρμογής η διάταξη του άρθρου 366 παρ. 2 ΠΚ.

Άρειος Πάγος 255/2017, ΣΤ΄ Ποινικό Τμήμα: Η δέσμευση, που προβλέπεται στο άρθρο 3 παρ. 4 του Ν. 3810/1957, από τις αποφάσεις της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου και των Τμημάτων ως προς τα επιλαμβανόμενα της αυτής υποθέσεως δικαστήρια και επί των υπ' αυτών επιλυθέντων νομικών ζητημάτων, ισχύει και στην ποινική διαδικασία, όπου ενδεχόμενη παραβίαση του "δεδικασμένου" επί επιλυθέντος νομικού ζητήματος μπορεί να στοιχειοθετήσει τον από το άρθρο 484 παρ. 1 στοιχ. στ' ΚΠοινΔ λόγο αναίρεσης του βουλεύματος για υπέρβαση εξουσίας.

Άρειος Πάγος 221/2017, ΣΤ΄ Ποινικό Τμήμα: Είναι άκυρη η επίδοση με θυροκόλληση όταν στο αποδεικτικό επίδοσης δεν μνημονεύεται η κατοικία του προσληφθέντος μάρτυρα και στη θέση της υπογραφής του υπάρχει μία απλή μονογραφή. - Αν, εκτός από την στερητική της ελευθερίας ποινή διάρκειας μέχρι έξι (6) μηνών, είχε επιβληθεί σωρευτικά και χρηματική ποινή, δεν εφαρμόζεται η ρύθμιση του άρθρου 9 του ν. 4411/2016 περί παραγραφής υφ' όρον της ποινής.

Άρειος Πάγος 192/2017, ΣΤ΄ Ποινικό Τμήμα: Δεν στοιχειοθετείται αδίκημα τελούμενο δια του τύπου σε περίπτωση καταχώρισης στο διαδίκτυο κειμένου με δυσφημιστικά γεγονότα και ανακοίνωσης από τηλεοράσεως δυσφημιστικών γεγονότων.

Άρειος Πάγος 185/2017, ΣΤ΄ Ποινικό Τμήμα: Ο μη επαρκής προσδιορισμός της ταυτότητας των αναγνωσθέντων εγγράφων συνιστά απόλυτη ακυρότητα της διαδικασίας στο ακροατήριο.

Άρειος Πάγος 177/2017, Ζ΄ Ποινικό Τμήμα: Η παραβίαση της διάταξης του άρθρου 17 περ. Βα΄ του ν. 1756/1988 (: όπως τροποποποιήθηκε με το άρθρο 12 παρ. 2 του ν. 4312/2014 και πριν καταργηθεί με το άρθρο 46 παρ. 2 του ν. 4356/2015), που προέβλεπε ότι, σε περίπτωση αναβολής για οποιονδήποτε λόγο ή ματαίωσης της ουσιαστικής εκδίκασης ποινικής υπόθεσης από το τριμελές πλημμελειοδικείο ή το ποινικό εφετείο, αυτή προσδιορίζεται σε δικάσιμο κατά την οποία προεδρεύει ο ίδιος δικαστής, δεν συνιστά απόλυτη ακυρότητα λόγω κακής σύνθεσης, αλλά ενδεχομένως πειθαρχικό παράπτωμα του δικαστή.

ΑΠ 158/2017, ΣΤ΄ Ποινικό Τμήμα: Έλλειψη αιτιολογίας της καταδικαστικής απόφασης, διότι το Δικαστήριο, καίτοι οδηγήθηκε σε συμπέρασμα αντίθετο με την κατάθεση συγκεκριμένου μάρτυρα, ουδόλως αιτιολόγησε την (αντίθετη με την κατάθεση) κρίση του αυτή, με αποτέλεσμα να μην προκύπτει ότι συνεκτιμήθηκαν όλα τα μνημονευόμενα αποδεικτικά μέσα. Βλ. επίσης ΑΠ 212/2017, ΣΤ΄ Ποιν. Τμήμα, ΑΠ 213/2017, ΣΤ΄ Ποιν. Τμήμα, ΑΠ 1837/2016, ΣΤ΄ Ποιν. Τμήμα, ΑΠ 1827/2016, ΣΤ΄ Ποιν. Τμήμα, ΑΠ 1826/2016, ΣΤ΄ Ποιν. Τμήμα, ΑΠ 1825/2016, ΣΤ΄ Ποιν. Τμήμα, ΑΠ 1824/2016, ΣΤ΄ Ποιν. Τμήμα. Σύμφωνα μάλιστα με την ΑΠ 1837/2016, ΣΤ΄ Ποιν. Τμήμα, δεν απαιτείται μεν να αναφέρεται και να αξιολογείται αποδεικτικά στο σκεπτικό της απόφασης τι προκύπτει από κάθε μαρτυρική κατάθεση ή από κάθε έγγραφο, ούτε να αιτιολογείται ειδικά γιατί η εκφερόμενη δικαστική κρίση δεν εναρμονίζεται με το περιεχόμενο τους, απαιτείται, όμως, να μην περιέχονται στο σκεπτικό παραδοχές, που να δημιουργούν αμφιβολία ως προς το αν κάποια σημαντική μαρτυρική κατάθεση ή κάποιο ουσιώδες έγγραφο, με διαφορετικό ή αντίθετο περιεχόμενο από το τελικό αποδεικτικό πόρισμα και δυνατότητα ουσιαστικής συνεισφοράς στη διαμόρφωση του, έχει ληφθεί υπόψη και συνεκτιμηθεί για τη διαμόρφωση του αποδεικτικού πορίσματος από το δικαστήριο της ουσίας, όπως συμβαίνει στην κρινόμενη περίπτωση.

Άρειος Πάγος 135/2017, Ε΄ Ποιν. Τμήμα, ΑΠ 136/2017, Ε΄ Ποιν. Τμήμα, ΑΠ 137/2017, Ε΄ Ποιν. Τμήμα, ΑΠ 138/2017, Ε΄ Ποιν. Τμήμα, ΑΠ 139/2017, ΣΤ΄ Ποιν. Τμήμα, ΑΠ 140/2017, ΣΤ΄ Ποιν. Τμήμα, ΑΠ 141/2017, Ζ΄ Ποιν. Τμήμα, ΑΠ 142/2017, Ζ΄ Ποιν. Τμήμα: Αποφασίζεται η μη έκδοση στην Τουρκία των συλληφθέντων Τούρκων στρατιωτικών.

Άρειος Πάγος 121/2017, Ζ΄ Ποινικό Τμήμα: Αναιτιολόγητη η ασκηθείσα έφεση του εισαγγελέα κατά της πρωτόδικης αθωωτικής απόφασης για το πλημμέλημα της πλαστογραφίας, διότι δεν αντικρούεται με συλλογισμούς η περί της αθωότητας κρίση του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου. Αναιρείται η απόφαση του Εφετείου, που έκρινε παραδεκτή τη συγκεκριμένη εισαγγελική έφεση, για υπέρβαση εξουσίας.

Άρειος Πάγος 116/2017, Ζ΄ Ποινικό Τμήμα: Για αξιόποινες πράξεις που τελούνται σε βάρος δημοσίων οργάνων και υπαλλήλων κατά την άσκηση των ανατεθειμένων σε αυτούς καθηκόντων, ο παθών υποβάλλει την έγκληση ατελώς και χωρίς την κατάθεση παραβόλου.

ΑΠ 37/2017, ΣΤ΄ Ποινικό Τμήμα: Από 17-10-2015 και εφεξής η πράξη της έκδοσης πλαστών ή εικονικών φορολογικών στοιχείων, καθώς και της αποδοχής εικονικών φορολογικών στοιχείων ή της νόθευσης τέτοιων στοιχείων, έχει γίνει υπό όρο ανέγκλητη. Δηλαδή η σχετική πράξη, όταν ο υπαίτιος χρησιμοποίησε τα εν λόγω φορολογικά στοιχεία για την τέλεση ή υποστήριξη άλλης φορολογικής εγκληματικής πράξης του άρθρου 66 παρ. 1 έως 4 του ν. 4174/2013, όπως ισχύει, δεν είναι πλέον αυτοτελώς κολάσιμη, αλλά απορροφάται από την άλλη εγκληματική φορολογική πράξη, η οποία καλύπτει και την απαξία της πρώτης. Βλ. και ΑΠ 130/2017, Ζ΄ Ποιν. Τμήμα.

Άρειος Πάγος 7/2017, ΣΤ΄ Ποινικό Τμήμα: Η συμμετοχική πράξη της απλής συνέργειας δεν υφίσταται χωρίς την κύρια πράξη και την προϋποθέτει, όμως οι επιβαρυντικές περιστάσεις πρέπει να συντρέχουν στο πρόσωπο καθενός από τους συμμετόχους και τούτο να αιτιολογείται στην απόφαση του δικαστηρίου της ουσίας ειδικώς και εμπεριστατωμένως. Κατά συνέπεια η συμμετοχή της αναιρεσείουσας σε διακεκριμένη (άρθρο 23 παρ. 2 α' περί β' ν. 4139/2013) ή βασική διακίνηση ναρκωτικών ουσιών (άρθρο 20 ν. 4139/2013) εξαρτάται από την καταφατική ή αποφατική απάντηση στο ερώτημα της συνδρομής των επιβαρυντικών περιστάσεων της κατ' επάγγελμα και κατά συνήθεια τέλεσης στην αποδοθείσα σε αυτήν αξιόποινη πράξη της απλής συνδρομής.

Νομολογία Αρείου Πάγου έτους 2016

Άρειος Πάγος 1821/2016, Ζ΄ Ποινικό Τμήμα: Από τη διάταξη του άρθρου 6 της ΕΣΔΑ συνάγεται ότι η πολιτεία, μέσω των οργάνων της, οφείλει να απαντά σε όλα τα επιχειρήματα του κατηγορουμένου και να εξετάζονται αυτά κατά τρόπο πραγματικό από το Δικαστήριο, δηλαδή το Δικαστήριο να προβαίνει σε αποτελεσματική εξέταση των παρατηρήσεων, επιχειρημάτων και αποδείξεων που επικαλούνται οι διάδικοι. Παραβίαση της ως άνω αρχής, πέραν της αναιρέσεως για έλλειψη ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας, επάγεται απόλυτη ακυρότητα της διαδικασίας και ιδρύεται και ο από τα άρθρα 510 παρ. 1 στοιχ. Α' και 171 παρ. 1 δ του ΚΠοινΔ λόγος αναιρέσεως.

Εφόσον, στη συγκεκριμένη περίπτωση, δεν εκτίθεται καθόλου στην αιτιολογία της καταδικαστικής απόφασης για το πλημμέλημα της έκδοσης ακάλυπτης επιταγής η θέση του Δικαστηρίου επί του αρνητικού ισχυρισμού που προτάθηκε στο ακροατήριο ότι δεν έχει εκδώσει ο αναιρεσείων κατηγορούμενος την κρινόμενη επιταγή, αλλά ο αδελφός του, ούτε απαντάται ο ισχυρισμός περί διενέργειας γραφολογικής πραγματογνωμοσύνης προς επιβεβαίωση του ισχυρισμού του, για το οποίο κατέθεσε στο ακροατήριο η σύζυγος του ανωτέρω αδελφού του κατηγορουμένου, η απόφαση θα πρέπει να αναιρεθεί για έλλειψη αιτιολογίας (άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Δ' ΚΠΔ), αλλά και για απόλυτη ακυρότητα (άρθρα 510 παρ. 1 στοιχ. Α΄ και 171 ΚΠΔ), διότι εκ της μη απαντήσεως επί των ισχυρισμών του αναιρεσείοντος, στερήθηκε ο τελευταίος του δικαιώματος για δίκαιη δίκη, που παρέχεται από το υπερνομοθετικής ισχύος (άρθ. 28 παρ. β του Συντάγματος) άρθρο 6 παρ. 1 της ΕΣΔΑ. Ακριβώς όμοια και η ΑΠ 1819/2016, Ζ΄ Ποιν. Τμήμα.

Άρειος Πάγος 1764, 1765, 1766, 1767, 1768, 1769 και 1770/2016, Ε΄ Ποινικό Τμήμα: Αναιρούνται για υπέρβαση εξουσίας και απόλυτη ακυρότητα οι αποφάσεις, με τις οποίες απορρίφθηκαν ως απαράδεκτες οι ασκηθείσες εφέσεις του κατηγορουμένου επειδή δεν περιείχαν στις σχετικές εκθέσεις το ΑΦΜ και τη Δ.Ο.Υ. του, διότι τα στοιχεία αυτά προέκυπταν από άλλα στοιχεία της δικογραφίας.